posvećenom Hristovom Vaznesenju.Podigao ga je kralj Vladislav Nemanjić sin Stefana Prvovenčanog.
Manastir je gradjen 1218 god i 1219 god a oslikavan je do 1234 god. kada je Vladislav i krunisan.
Crkva je gradjena u raškom stilu po uzoru na Žiču i predstavlja biser srednjevekovnog gradjevinarstva
i slikarstva. Vladislav je Mileševu podigao kao svoju grobnu crkvu kao što je njegov otac podigao Žiču
a deda Studenicu. Na presto Srbije je došao tako što je zbacio svoga starijeg brata Radoslava da bi se
ne za dugo, sam odrekao prestola u korist brata Uroša. Vladislav je umro u Zeti a sahranjen je u svojoj
zadužbini. Sveti Sava je 1235 god umro u Trnovu ali je zalaganjem Vladislava i arhiepiskopa Arsenija,
koji je bio njegov učenik, prenet u Mileševu 1236 god i svečano sahranjen u tek sagradjenoj
priprati. I danas se u Mileševi nalazi Savin ćivot čije mošti su Turci zapalili na Vračaru u Beogradu.
Mileševa je poznata i po tome što je u njoj 1377 god Tvrtko krunisan za kralja Bosne i Srbije.
Zidno slikarstvo Mileševe spada medju najlepše toga doba. Jedna od najpoznatijih mileševskih fresaka je
čuveni Beli Andjeo.Kkao i skraćena loza Nemanjića. Polovina figure Stefana Nemanje, Sveti Sava,
Stefan Prvovenčani, kralj Radoslav i kralj Vladislav. Mileševski portreti prvih Nemanjića radjenih još za
njihovih života imaju izuzetnu istorijsku vrednost zbog svoje dokumentarnosti.
Mileševska crkva doživela je više razaranja i pustošenja ali ono što je ostalo i sačuvano do
danas, predstavlja izuzetnu dragocenost. Manastir je muški i aktivan je.
