u selu Šišatovac. Podigli su ga monasi manastira Žiče 1520 god na temeljima stare crkve, a koji su tu
prebegli iz Srbije od Turaka, pod vođstvom igumana Teofila, monaha Ilariona i Visariona.
Turci su kasnije i tu crkvu srušili da bi se 1758 god. sazidala nova današnja crkva. Gradnja današnje crkve
trajala je 20 god. Ono što privlači pažnju je njena veličina koja prelazi u monumentalnost. Preovlađuje barok
a njenih 9 prozora je u gotskom stilu. Zidana je od kamena i opeke. Zvonik je posvećen Svetom Đorđu a
podigao ga je 1742 god. pukovnik Vuk Isaković( glavni junak "Seoba" M.Crnjanskog). Crkva je oslikana od
strane Grigorija Davidovića Obšića. Oslikao je i ikonostas koji je bio zidan. Danas se o njemu malo zna.
Sačuvane su samo carske dveri. Tokom 18 i 19 veka manastir je imao svoj istoriski i kulturni procvat.
Posetili su ga: pećki patrijarh Paksije, patrijarh Maksim, Arsenije III Čarnojević, episkop temišvarski Nikola
i bački Sofronije, mitropolit Vičentije Jovanović, Arsenije IV, Lukijan Mušicki,Vuk Karađić, P.Šafarik,
F.Miklošić, Jakov Gerčić, Petar Kepen i drugi. Tu su od 1543 god. kada je i umro bile mošti
Svetog despota Stefana Štiljanovića koje su tokom 1942 god, da ne bi došlo do skrnavljenja prenete u
SPC u Beogradu.U toku II svetskog rata crkva i konaci su skoro uništeni. Gađani su artiljerijom.
Danas je crkva obnovljena u građevinskom smislu kao i konak. Predstoji joj unutrašnje uređenje.
U manastirskoj porti je lep park.Iznad je manastirsko groblje sa starom kapelom.
Manastir je zvanično muški. O njemu brinu jedan monah i jedna monahinja.
