Manastir se nalazi na padinama Rudnika, 25 km zapadno od Kragujevca. Podigli su ga krajem 14. veka (između 1389. i 1395) nepoznati ktitori
(sveštenik sa sinom i bratom), a kneginja Milica ga je 1395. godine priložila svetogorskom manastiru Svetog Pantelejmona.
Radovi na otkrivanju i zaštiti živopisa u unutrašnjosti crkve su izvedeni u periodu od 1956. do 1958. godine.
Manastirska crkva je relativno mala građevina jednobrodne osnove sa, spolja, osmostranom kupolom i drvenim narteksom
koji je dozidan u 19. veku. Njena spoljašnjost je omalterisana, bez ukrasa, osim pilastara koji odgovaraju onima u njenoj unutrašnjosti.
Živopis u crkvi je nastao 1392. ili početkom 1393. godine i veoma je oštećen, ali se i pored toga vidi da je veoma zanimljivog ikonografskog
programa. Ktitorska kompozicija se nalazi na južnom zidu i sačinjavaju je sveštenik u belom, njegov brat i sin koji prinose crkvu
(njen model drže sveštenik i brat) svetom Nikoli. Pored njih, na zapadnom zidu su bili naslikani tadašnji vladar Srbije, knez Stefan Lazarević
dok se figure muškarca i žene dvojako tumače, ili kao neposredni suveren ktitora, vojvoda Nikola Zojić sa suprugom ili kao knez Lazar i kneginja Milica.
U središnjem delu crkve, naslikani su Stradanja Hristova, scene iz života Bogorodice i svetog Nikole, Veliki praznici, kao i kamenovanje
svetog prvomučenika Stefana, dok su u drugoj zoni (iznad stojećih figura u prvoj) prikazani poprsja svetaca u medaljonima.
Pričešće apostola, Bogorodica sa anđelima, Povorka anđela i Poklonjenje arhijereja Hristu naslikano je u
oltarskom delu crkve, dok su u kupoli predstavljeni biblijski proroci i Nebeska liturgija.